Drodzy Bracia i Siostry, Ofiarodawcy i Przyjaciele Misji!

Po dość długim okresie “milczenia” pozdrawiam gorąco wszystkich Ofiarodawców i Dobroczyńców, wszystkich którzy wspierają nas w misyjnej posłudze. Ogarniamy was naszą modlitwą i o modlitwę i dalsze wsparcie prosimy.

W krótkiej refleksji pragnę podzielić sie misyjną posługa w ostatnim czasie. Misyjna praca, codzienna szara rzeczywistość, codzienne zmaganie sie z trudnościami, codzienny „kulturowy szok” w zetknięciu z andyjska kultura, mentalnością i wierzeniami, to znacznie cos więcej niż piękne i kolorowe zdjęcia w tropikalnych regionach świata; to znacznie więcej niż uśmiechnięte dzieci na stronach misyjnego kalendarza. Misyjna rzeczywistość, to dokładnie cos odwrotnego. Za uśmiechniętymi twarzami dzieci często kryje się ich skrajne ubóstwo i nędza, ich bezdomność i głód. Za kolorowymi zdjęciami często ukryty jest świat “biało – czarny” naznaczony kolorami szarości, smutku, bólu i cierpienia, kolorami ludzkiej beznadziei i zapomnienia przez współczesny świat. Właśnie tam gdzie kończy sie kolorowa i egzotyczna turystyka – rozpoczynają się Misje. W takim kontekście pragnę podzielić sie doświadczeniami ostatniego czasu.

Przeżywany w Kościele Rok Jubileuszowy, pozwala mam wniknąć jeszcze bardziej w dzielnice ludzkiej nędzy i wyjść na peryferie ludzkiego życia: nędzy i skrajnej biedy często niewidocznej na zewnątrz. Bieda materialna przemieszana jest tu często z bieda duchowa i moralna. Głód idzie w parze z analfabetyzmem i przestępczością. Głód chleba idzie w parze z narkomania i prostytucja. I jeśli dodam, ze sa to osoby niepełnoletnie, dzieci i młodzież, tym większy jest dramat. Właśnie w takim świecie odkrywamy każdego dnia oblicze Jezusa cierpiącego i głodnego, chorego i cierpiącego. Odnajdujemy oblicze Chrystusa w dzieciach ulicy, opuszczonych czy wyrzuconych przez własnych rodziców, w chorych i cierpiących – opuszczonych przez własne dzieci. Tym ludziom staramy sie dać odrobinę nadziei w ich nieludzkim świecie. I właśnie taka misyjna posługa prowadzi nas każdego dnia do parafialnego Sierocińca, do Domu dla dzieci niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, czy wreszcie do osób starszych, samotnych i chorych żyjących samotnie w swoich domach bądź w Parafialnym Domu Opieki. Sa to nasze dzieła Miłosierdzia realizowane w tym czasie Roku Jubileuszowego.

Pierwsza radości, która pragnę się podzielić to organizowana systematycznie pomoc dla osób starszych, chorych i niepełnosprawnych żyjących w licznych wioskach należących do parafii. Raz w miesiącu ponad 60 osób czy rodzin, dzięki projektowi realizowanemu przy współpracy z Fundacja ProSpe otrzymuje stałą, miesięczną pomoc. To w pierwszej kolejności żywność, lekarstwa i ubrania. W miesiącu maju, ze względu za zbliżająca się w Andach zimę, każda osoba otrzymała cieple koce i zimowa odzież, bardzo potrzebna do przetrwania zimowych miesięcy. Comiesięczne spotkanie z miejscowa ludnością połączone jest z Eucharystia, gorącym posiłkiem i czasem radości. W taki właśnie sposób dajemy tym ludziom iskrę nadziei w ich szarej i trudnej rzeczywistości.

Przy ogromnym wsparciu ofiarodawców i dobroczyńców, w ramach realizowanego projektu, zorganizowana została pomoc dla parafialnego sierocińca w Chuquibamba. To parafialny ośrodek prowadzony przez Siostry Wcielonego Słowa, które zajmują się dziećmi sierotami, dziećmi ulicy, dziećmi które nigdy nie zaznały miłości czy ciepła rodzinnego domu. Na dzien dzisiejszy ogarniamy opieka blisko sto takich dzieci. W miesięcy maju przekazaliśmy na nasz Sierociniec ogromna ilość żywności, dziecięcych ubrań, środki szkolne (książki, zeszyty, plecaki…). Radością i największą rekompensata jest dla nas uśmiech dzieci, które – jak wszystkie dzieci – pragną być kochane.

Wreszcie, każdego miesiąca z pomocą materialna, duchowa i edukacyjna docieramy do dzieci z parafialnego Ośrodka dla niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo. Ten dom jest skrawkiem Nieba na ziemi. Posługują w nim Siostry Misjonarki Bożej Miłości. W Ośrodku znajduje się około 100 dzieci naznaczonych różnego rodzaju niepełnosprawnością, tak fizyczna jak i umysłowo. Część dzieci – korzystając z pomocy wolontariuszy: nauczycieli i psychologów z Hiszpanii – objęta jest programem edukacyjnym. W ramach realizowanego projektu w najbliższych tygodniach do Ośrodka zostanie zakupionych 15 wózków inwalidzkich. Systematycznie wspieramy Ośrodek pomocą żywieniową i lekarstwami. Wszystko to możliwe jest tylko i wyłącznie dzięki pomocy i wsparciu przez Dobroczyńców i ofiarodawców za pośrednictwem Fundacji ProSpe. Z Bożą i ludzka pomocą prowadzimy owe Boże dzieła z nadzieja, ze będą one w przyszłości wydawały piękne owoce.

Dziękując wszystkim za wsparcie i modlitwę, wszystkich ogarniamy modlitwa i o modlitwę prosimy. Ks. Jacek Żygała – Peru.

Dane do przelewu krajowego:
PLN: 74 1140 1225 0000 2343 2600 1001

Dane do przelewu:
Fundacja Pro Spe
ul. S. Jabłońskiego 7/7, 35-068 Rzeszów
tytuł przelewu „Darowizna ks. Jacek Żygała Peru”